ნაცარს ასე მოვაშორებთ
ნაცარი ერთ-ერთი ვერაგი დაავადებაა, რომელსაც უნარი შესწევს, მეურნე კაცს ერთიანად ააღებინოს ხელი მოსავალზე. ჩვენში ამერიკიდან შემოვიდა 1850 წელს. წამლობის გარეშე ვენახში გაწეული შრომა წყალში გადაყრილია, დროული ღონისძიებებით კი შეგიძლიათ მთლიანად შეინარჩუნოთ მოსავალი.
ნაცრის განვითარებას შესაბამისი ტემპერატურა და ჰაერის ტენიანობა უწყობს ხელს – ოპტიმალური ტემპერატურაა 20-24ºჩ, ხოლო ტენიანობა 60-80%. წინასწარ ვენახის შეწამვლას შესაბამისი საშუალებებით აზრი არა აქვს, მაგრამ დიდი ყურადღებაა საჭირო, რომ ნაცრის გამოჩენა არ გამოგვეპაროს.
ფოთოლზე თავდაპირველად ჩნდება მოთეთრო ფერის ლაქისებრი ფიფქი, რომელიც ნაცარს წააგავს. ლაქები თანდათან ერთდება და, შესაძლებელია, ფოთოლი ერთიანად დაიფაროს ამ ფიფქით. ფოთოლი ყვითლდება და ცვივა. ავადდება ნორჩი ყლორტები, ხოლო შემდგომ მარცვალიც მთლიანად იფარება ფიფქით. ნაყოფი აღარ იზრდება, წვენის მიწოლის გამო სკდება და ხმება.
რა ვქნათ, როგორ მოვიქცეთ?
ნაცრის გაჩენისთანავე, პირველ რიგში, დაავადებული ფოთლები უნდა შევაცალოთ, შემდეგ კი აუცილებლად შევწამლოთ. ამ ბოლო ხანებში ნაცრით დაავადებული ვენახის სამკურნალოდ უამრავი საშუალება გამოჩნდა – კარატანი, ბაილეტონი, ტოპსინ-მ, სეროცინი და სხვ., მაგრამ ყველაზე უსაფრთხო და ეფექტიანია გოგირდის შეფრქვევა.
მოსავლიანი ვენახის გოგირდით შეფრქვევა ხდება 4-5-ჯერ: პირველი – ყვავილობამდე, მეორე – ყვავილობის დროს, მესამე – დაყვავილების შემდეგ, მეოთხე – როცა მარცვალი გამონასკვულია, ანუ ისრიმობის დაწყებისას, მეხუთე კი საჭიროების მიხედვით ყურძნის შეთვალებამდე.
გახსოვდეთ!
შესაფრქვევად ვარგისია ძალიან წმინდად დაფქული გოგირდი, რომლის შეფრქვევაც ხდება ზურგის ან ხელის საბერვლით. გამოფრქვეული მტვერი თხელ ფენად უნდა დაეფინოს ვაზის მწვანე ნაწილებს.
წყარო: ნიკოლოზ იოსებიძე, ყველაფერი საოჯახო მეურნეობის შესახებ (გამომცემლობა პალიტრა L)
მასალის გამოყენების პირობები
