ალუბალი
დავიწყოთ იმით, რომ ალუბალი ძვირფასი დიეტური და მრავალი დაავადების სამკურნალოდ გამოსადეგი კულტურაა. სასარგებლო დანიშნულებისაა არა მარტო ნაყოფი, რომელიც შეიცავს შაქრებს (15%-მდე); ორგანულ მჟავებს (1,5-2,4%); ვიტამინებს – B1, B2, P, PP, ჩ, კაროტინს, პექტინებს (11%-მდე); მინერალურ მარილებს; მთრიმლავ ნივთიერებებს (0,2%). ყუნწები, თავის მხრივ, შეიცავს ტანინს, ფოთლები: ვიტამინ ჩ-ს, კვერციტრინს, კუმარინებს, ლიმონის მჟავას, მთრიმლავ ნივთიერებებს. კურკა: ცხიმოვან ზეთს (25-35%), ეთერზეთს, გლიკოზიდ ამიგდალინს. ალუბლის ნაყოფს დიდი მნიშვნელობა აქვს ბავშვთა კვებაში.
სამკურნალოდ გამოიყენება: ნაყოფი, კურკა, ფოთოლი, ტოტები, ნაყოფის ყუნწები და ფესვები.
მიუხედავად ალუბლის კულტურის ამდენი სასიკეთო თვისებისა, საქართველოში არასოდეს ყოფილა მისი ნარგაობის საკმარისი რაოდენობა. არადა, ერთ-ერთი ყველაზე ადვილად გასამრავლებელი ხეხილია. მრავლდება ფესვის ამონაყარებით, ირგვება 4ხ4 ან 5ხ5მ-ის დაცილებით ერთმანეთისგან.
ჩვენში ძირითადად გავრცელებულია ადგილობრივი ჯიში, რომელიც განსხვავებულ ნიადაგურ და კლიმატურ პირობებში სხვადასხვა სისხოსი და შემცველობის ნაყოფს იძლევა. გვხვდება აგრეთვე `შპანკას~ სახელწოდებით გავრცელებული ჰიბრიდული ჯიშები ბალსა და ალუბალს შორის.
ალუბალი კარგად გვარობს მსუბუქ ნიადაგებზე, უძლებს სიმშრალეს და ვერ იტანს ზედმეტ ტენიანობას.
ნაყოფი უმთავრესად გამოიყენება სამურაბედ, წვენების დასამზადებლად, კერკად და ე.წ. „ვიშნოვკის“ დასაყენებლად.
წვენისაგან უძვირფასესი ალკოჰოლური სასმლის დაყენებაც შეიძლება. კურკაგამოცლილი ნაყოფისგან აყენებენ ე.წ. ალუბლის ღვინოს.
საქართველოში გავრცელებული ალუბლის ჯიშებია: ჰორტენზია, ესპანურა (შპანკა), ორმაგი შუშისებრი და სხვ.
ქლიავი – კურკოვან კულტურებში ქლიავი ერთ-ერთი საუკეთესოა.
წყარო: ნიკოლოზ იოსებიძე, ყველაფერი საოჯახო მეურნეობის შესახებ (გამომცემლობა პალიტრა L)
მასალის გამოყენების პირობები
