ღვინის სამშობლო კავკასიაა. ჩანაწერებში მოხსენიებული პირველი მეღვინე ნოეა და ღვინოს ის კავკასიაში აყენებს – სავარაუდოდ, უძრახ ხეობაში (მდინარე ოცხეს ხეობა, ობსერვატორიამდე გზის მე 8 მოსახვევი).
ქრისტემ, ქორწილში წყალი ღვინოდ აქცია დედის თხოვნების შემდეგ, საიდუმლო სერობისას კი, ზიარებისას, წყალი ღვინოში გააზავა.
სხვა მცენარეებისგან დამზადებულ ალკოჰოლურ სასმელებს ღვინოს ვერ ვუწოდებთ. საქართველოში ნაპოვნია ღვინის დაყენების გენიალური ჭურჭელი- ქვევრი- რომლის ასაკი 8000 წლისაა. ღვინოს ოდითგან სასულიერო პირები აფასებდნენ როგორც რიტუალურ სასმელს, მკურნალები კი როგორც წამალს. ამიტომაც ღვინო გავრცელებულია მხოლოდ ტრადიციულ, ძველ კულტურებში და არაა ალკოჰოლური თრობის წყარო.
ქვევრში უძველესი ტრადიციული წესით მომზადებული წითელი ღვინო, ზომიერად მიღებული, აუმჯობესებს ტვინის მუშაობას და ნერვულ უჯრედებს უფრო სიცოცხლისუნარიანს ხდის; აჯერებს ორგანიზმს ანტიოქსიდანტებით, ზრდის ჯანსაღი ძვლებისთვის საჭირო ჰორმონების დონეს; უზრუნველყოფს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ნორმალურ ფუნქციონირებას; დროებით ხსნის სტრესს და ხელს უწყობს სისხლძარღვების მოდუნებას; ანელებს სმენის ორგანოების დაბერებას. თეთრი ღვინის ძმარი უძველესი დროიდან მზადდებოდა თეთრი ღვინისგან. მაჭარი ახალგაზრდა ღვინო არის ნედლეული ღვინის საფუვრის დასამზადებლად, რომელიც გამოიყენება ღვინის პურის დასამზადებლად.
თუ კვირაში სვამთ 14 ერთეულზე მეტ ალკოჰოლურ ერთეულს (140 გრამი სუფთა ალკოჰოლს), მაშინ, როგორც ნებისმიერი დიდი დოზით მიღებული წამალი, ის შხამად იქცევა. და როგორც ნებისმიერ წამალს, ღვინოსაც აქვს თავისი მიღების წესები. გამოყენებამდე მისი კოლოიდური კონსისტენცია უნდა გარდაიქმნას ნაყენად – ჭიქაში ღვინოს დაამატეთ ცოტა წყალი. გამოცდილი თამადა სუფრაზე გაუნათლებელი ადამიანების დაცინვის თავიდან აცილების მიზნით, სვავს ჯერ წყალს ღვინის ჭიქით, ტოვებს ცოტა წყალს ჭიქაში და შემდეგ იმავე ჭიქაში ასხამს ღვინოს.
ღვინოს იღებენ ჭამის წინ, შემდეგ კი ჭამის დროს. აკეთილშობილებენ მრავალ კერძს: სოუსებს, სალათებს, წვნიანს, ჩაქაფულს. მასში ხორცს, თევზს, ხილს ალბობენ. ღვინო ხელს უწყობს ცომის მოზელისას, განსაკუთრებით ღვინის საფუვრით დამზადებულს.
ღვინის არჩევისას გადამწყვეტია მისი დამზადების ტექნოლოგია.
მხოლოდ ქვევრში მომზადებულ ღვინოს აქვს სამკურნალო თვისებები. ევროპულ სტილში მომზადებული არცერთი „ღვინო“ არ არის წამალი და უფრო დათრობის საშუალებად, შხამად განიხილება. დასალევად უპირატესობა უნდა მიენიჭოს წითელ ღვინოებს – ისინი შეიცავენ ყველაზე მეტ რესვერატროლს, ძლიერ მცენარეულ ანტიოქსიდანტს. წითელი ღვინოები ინარჩუნებენ სტრუქტურას 3-5 წლის განმავლობაში, თეთრი ღვინოები – არა უმეტეს 3 წელი. როგორც კი ისინი კარგავენ სტრუქტურას, ისინი კარგავენ სამკურნალო თვისებებს. მას შემდეგ, რაც ღვინო ქვევრიდან ამოღებულია, უმჯობესია შეინახოთ მინის ჭურჭელში გრილ, ბნელ ადგილას.
ძველი ღვინოები მარკეტინგული ხრიკია მათთვის, ვინც ნაკლები რამ იცის ღვინის შესახებ.
