ვაზის გასხვლა
იხილეთ სტატია
არჩილ გუნიავა, „არჩილ გუნიავას მარანი“:
„სხვლა“ ერთ-ერთი ყველაზე საპასუხისმგებლო ოპერაციაა მევენახეობაში.
ვენახი რომ სწორად გასხლა, ამისთვის მევენახეს სჭირდება შემოქმედებით მიდგომა და ხანგრძლივი გამოცდილება. მან ბევრი ფაქტორი უნდა გაითვალისწინოს, როგორიცაა: ჯიში, ვაზის ასაკი, ნიადაგის ნაყოფიერება, ექსპოზიცია, ვაზის სიძლიერე და ა.შ.
იმერეთში, ძირითადად, მიღებულია ტრადიციული „ქართული სხვლა“ – ერთი მოსახვევი (სანაყოფო) და ერთი ნეკი (სამამულო).
ნეკი ვაზის შტამბზე, სასურველია, იყოს მოსახვევს ქვევით, რათა თავიდან ავიცილოთ ვაზის შტამბის სიმაღლეში გაქცევა. მევენახეს სხვლისას უწევს თითოეულ ძირ ვაზთან ინდივიდუალური მიდგომა და გადაწყვეტა, თუ რამდენად უნდა დაიტვირთოს ვაზი. უნდა შეარჩიოს ოქროს შუალედი, რაც ნიშნავს, რომ ვაზი იმდენად არ უნდა დატვირთოს, რომ ბლომად მოისხას და მერე მტევნების სრულად დამწიფება ვერ შეძლოს და დასუსტდეს. არც იმდენად მცირედ უნდა დატვირთოს, რომ ვაზი მთელი წელი მცირე მოსავლისთვის გაცდეს. ზედმეტად დატვირთულ ვაზს მომავალი გასხვლისას ეტყობა წინა წელს არასწორად გასხვლის კვალი – იგი დასუსტებულია და იძულებული ხარ, შეცდომა გამოასწორო – შეუმცირო დატვირთვა და მხოლოდ სამამულო დაუტოვო ანუ დანეკო, რათა ერთი წლით დაისვენოს და ძალები აღიდგინოს“.
არჩილ გუნიავას თქმით, იმერული ვაზის თეთრყურძნიანი ჯიშები ყველა ერთნაირად ისხვლება, წითელი ოცხანური საფერე კი მიღებულია, ფორმირდეს და გაისხლას ე. წ. ოლიხნარად. ასევე, როგორც აღმოჩნდა, განსხვავებული სხვლა დასჭირდა წითელყურძნიან ჯიშს – მგალობლიშვილს.
„ვაზის ამ ჯიშთან მუშაობის გამოცდილება დაკარგული იყო. ჩემს ვენახში მან ვერ აიტანა ,,ქართული სხვლა” – ვაზი ბევრს ისხამდა და სუსტდებოდა. მომავალ წელს მიწევდა მისი დანეკვა ანუ სანაყოფეს გარეშე დატოვება. ამის შემდეგ ვაზი ზედმეტად ძლიერდებოდა და აღარ ისხამდა, მერე ისევ ჩვეულებრივად ვტვირთავდი, ისევ სუსტდებოდა და ა. შ. ორი-სამი წლის წინ მივედი დასკვნამდე, რომ სადღაც შუალედი შემერჩია და ამ მიზნით ვაზებს არ დავუტოვე მოსახვევი ანუ სანაყოფე, მაგრამ დავუტოვე ერთის ნაცვლად ორი ნეკი. ამის შემდეგ მოსავალიც და სიძლიერეც დასტაბილურდა“, – გვითხრა არჩილ გუნიავამ.
წყარო: Natural Wine Association
ვაზი და ღვინო
